คำถามที่พบบ่อยเกี่ยวกับกระบวนการระเหยและกระบวนการสปัตเตอร์ของอุปกรณ์เคลือบสูญญากาศ

มีสองกระบวนการเคลือบทั่วไปใน อุปกรณ์เคลือบสูญญากาศ , การระเหยและการสปัตเตอร์ กระบวนการทั้งสองนี้เป็นที่นิยมและใช้กันอย่างแพร่หลาย จากนั้นความสนใจของมันจะสูงกว่ากระบวนการอื่น ๆ ต่อไปนี้เป็นสุญญากาศที่จริงใจ เทคโนโลยีได้สรุปปัญหาทั่วไปสี่ประการเกี่ยวกับสองกระบวนการของเครื่องเคลือบสูญญากาศสำหรับคุณในรายละเอียดและหวังว่าจะช่วยคุณ:

1. ทำไมการเคลือบสูญญากาศจึงสามารถสร้างเป็นสีที่แตกต่างกันและเจ็ดสีได้?

เพราะหลังจากการระเหยสูญญากาศชั้นของแผ่นเคลือบเงา UV จะถูกพ่นและสามารถทำสีที่แตกต่างกันบนเสื้อโค้ทนี้ การระเหยสามารถทำเป็นเจ็ดสีโดยการชุบซิลิไซด์บางส่วน แต่มันค่อนข้างบาง เลเยอร์ที่มีสีที่แตกต่างกันของการเคลือบเพื่อนำเสนอสีสันสดใส

ประการที่สองเหตุผลของความแตกต่างในการดูดซับระหว่างการระเหยสูญญากาศและการเคลือบสปัตเตอร์สูญญากาศ?

การระเหยคือการยึดเกาะและการสปัตเตอร์เป็นการดูดซับที่แข็งแกร่งของขั้วไฟฟ้าเชิงบวกและลบดังนั้นการดูดซับของการสปัตเตอร์นั้นมีความหนาแน่นความหนาแน่นและความแข็งมากขึ้น ราคาของการสปัตเตอร์มีราคาแพงกว่าการระเหย 10% -20%

3. ทำไมการเคลือบสูญญากาศจึงเป็นกึ่งโปร่งใสและไม่นำไฟฟ้าได้?

มันไม่ได้ไม่ดีอย่างสมบูรณ์โดยใช้ความไม่ต่อเนื่องของโมเลกุลในสถานะฟิล์มบางโลหะหรือสารประกอบโลหะมีค่าการนำไฟฟ้า แต่การนำไฟฟ้าแตกต่างกัน อย่างไรก็ตามเมื่อสารประกอบโลหะหรือโลหะอยู่ในสถานะของฟิล์มบางคุณสมบัติทางกายภาพที่สอดคล้องกันของมันจะแตกต่างกัน ในบรรดาวัสดุการเคลือบแบบดั้งเดิมเช่น: เงินเป็นโลหะที่มีเอฟเฟกต์สีเงินสีขาวและการนำไฟฟ้าที่ดีที่สุด แต่เมื่อความหนาน้อยกว่า 5 นาโนเมตรมันจะไม่เป็นสื่อกระแสไฟฟ้า เอฟเฟกต์สีเงินสีขาวและค่าการนำไฟฟ้าของอลูมิเนียมนั้นแย่กว่าเงินเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้เป็นสื่อกระแสไฟฟ้า เมื่อความหนาเป็น 0.9 นาโนเมตรมันเป็นตัวนำแล้ว ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น? เป็นเพราะความต่อเนื่องของโมเลกุลสีเงินไม่ดีเท่าอลูมิเนียมดังนั้นการนำไฟฟ้าจึงแย่ลงภายใต้ความหนาของฟิล์มสัมพัทธ์ ฟิล์มสุญญากาศที่ไม่ได้รับการสะสมของเราใช้หลักการของความต่อเนื่องของโมเลกุลที่ไม่ดีของโลหะบางชนิดและควบคุมความหนาในช่วงที่กำหนดเพื่อให้มีลักษณะสีขาวและความต้านทานสูง จะเห็นได้ว่าเอฟเฟกต์ของฟิล์มที่ไม่ใช่การสะสมของโลหะนั้นเกี่ยวข้องโดยตรงกับความหนาของฟิล์ม ภายใต้ความหนาของฟิล์มที่สอดคล้องกันเท่านั้นที่สามารถรับฟิล์มที่ไม่ได้รับการปรับสภาพสีเงินสีขาวได้

ดังที่ได้กล่าวไว้ข้างต้นเงินที่มีเอฟเฟกต์สีเงินสีขาวที่ดีที่สุดและค่าการนำไฟฟ้านั้นไม่ได้รับการคำนวณเมื่อความหนาต่ำกว่า 5 นาโนเมตร จากนั้นเราสามารถใช้เงินเพื่อทำฟิล์มที่ไม่ใช่การสะสมของโลหะที่เราต้องการได้หรือไม่? คำตอบคือไม่ เนื่องจากเงินที่มีความหนาน้อยกว่า 5 นาโนเมตรนั้นมีความโปร่งใสและไม่มีสีแม้ว่าจะไม่ได้เป็นตัวนำ แต่ก็ไม่สามารถมีผลกระทบของฟิล์มสะท้อนแสงสีขาวในเวลาเดียวกัน ในทำนองเดียวกันอลูมิเนียมก็ไม่ได้ผลเช่นกัน ดังนั้นเราต้องใช้วัสดุโลหะที่สามารถชุบด้วยความมันวาวสีเมทัลลิกสีเงินสีขาวและมีความต้านทานขนาดใหญ่ เราใช้โลหะผสมดีบุกหรืออินเดียมและอินเดียม-ดีบุกที่มีความบริสุทธิ์มากกว่า 99.99% ดีบุกที่มีความหนาน้อยกว่า 30 นาโนเมตรมีความต่อเนื่องค่อนข้างแย่ แต่สามารถบรรลุความมันวาวโลหะสีขาวสีขาวและมีความต้านทานขนาดใหญ่ เช่นเดียวกับอินเดียม แต่การสะท้อนแสงสีขาวของอินเดียมดีกว่าการปรากฏตัวของดีบุก เนื่องจากราคาที่สูงขึ้นเราจึงใช้โลหะผสมอินเดียม-ลินซึ่งไม่เพียง แต่จะได้รับฟิล์มที่ไม่ได้นำมาใช้ แต่ยังเป็นเอฟเฟกต์โลหะสะท้อนแสงที่ขาวขึ้นและสว่างขึ้น! การชุบอินเดียน-ไทม์ไม่ได้เป็นภาพยนตร์นำไฟฟ้าที่โปร่งแสงทั้งหมดดังนั้นเราจึงต้องการให้สารตั้งต้นถูกชุบให้โปร่งใสหรือดำ เนื่องจากการชุบอินเดียม-ไทม์เริ่มละลายที่ 250 องศาอุณหภูมิการระเหยจึงค่อนข้างต่ำดังนั้นกระแสและเวลาสำหรับการให้ความร้อนการหลอมละลายและการระเหยค่อนข้างต่ำ

ประการที่สี่ทำไมการชุบอลูมิเนียมของการเคลือบสูญญากาศไม่เป็นสื่อกระแสไฟฟ้า?

เนื่องจากการเคลือบมีทั้งหมดสามเลเยอร์การเคลือบเงารังสียูวีในชั้นนอกสุดมีบทบาทของการรักษาและฉนวนกันความร้อนที่ทนต่อการสึกหรอหลังจากได้รับการฉายรังสีโดย UV แต่เมื่อภาพยนตร์เรื่องนี้เสียหาย